De vraag of SARS-CoV-2 voornamelijk wordt overgedragen door druppeltjes of aerosolen is zeer controversieel. We probeerden deze controverse te verklaren door middel van een historische analyse van transmissieonderzoek bij andere ziekten. Gedurende het grootste deel van de menselijke geschiedenis was het dominante paradigma dat veel ziekten door de lucht werden vervoerd, vaak over lange afstanden en op een fantasmagorische manier. Dit miasmatische paradigma werd halverwege de 19e eeuw op de proef gesteld met de opkomst van de kiemtheorie, en toen bleek dat ziekten als cholera, kraamvrouwenkoorts en malaria zich daadwerkelijk op andere manieren konden verspreiden. Gemotiveerd door zijn opvattingen over het belang van contact-/druppelinfectie, en de weerstand die hij tegenkwam door de resterende invloed van de miasmatheorie, hielp de prominente volksgezondheidsfunctionaris Charles Chapin in 1910 een succesvolle paradigmaverschuiving op gang te brengen, waarbij hij overdracht via de lucht hoogst onwaarschijnlijk achtte. Dit nieuwe paradigma werd dominant. Het gebrek aan inzicht in aërosolen leidde echter tot systematische fouten bij de interpretatie van onderzoeksgegevens over transmissieroutes. Gedurende de volgende vijf decennia werd de overdracht via de lucht van verwaarloosbaar of ondergeschikt belang geacht voor alle belangrijke aandoeningen van de luchtwegen, totdat in 1962 een demonstratie werd gegeven van de overdracht van tuberculose via de lucht (waarvan ten onrechte werd gedacht dat deze via druppeltjes werd overgedragen). Het contact/druppel-paradigma bleef bestaan. dominant, en vóór COVID-19 werd algemeen aangenomen dat slechts een paar ziekten via de lucht verspreid werden: ziekten die duidelijk werden overgedragen op mensen die zich niet in dezelfde kamer bevonden. De versnelling van interdisciplinair onderzoek, geïnspireerd door de COVID-19-pandemie, heeft aangetoond dat overdracht via de lucht een belangrijke wijze van overdracht van deze ziekte is, en waarschijnlijk aanzienlijk zal zijn voor veel infectieziekten van de luchtwegen.
Praktische implicaties
Sinds het begin van de 20e eeuw bestaat er weerstand tegen de aanvaarding van de overdracht van ziekten via de lucht, wat bijzonder schadelijk was tijdens de COVID-19-pandemie. Een belangrijke reden voor deze weerstand ligt in de geschiedenis van het wetenschappelijke begrip van de overdracht van ziekten: overdracht via de lucht werd gedurende het grootste deel van de menselijke geschiedenis dominant geacht, maar de slinger zwaaide te ver in het begin van de 20e eeuw. Decennia lang werd gedacht dat geen enkele belangrijke ziekte zich via de lucht verspreidde. Door deze geschiedenis en de daarin gewortelde fouten die nog steeds bestaan te verduidelijken, hopen we in de toekomst vooruitgang op dit gebied te vergemakkelijken.
De COVID-19-pandemie was de aanleiding voor een intens debat over de wijzen van overdracht van het SARS-CoV-2-virus, waarbij voornamelijk drie vormen betrokken waren: ten eerste de impact van “door spray overgedragen” druppels op de ogen, neusgaten of mond, die anders op de grond zouden vallen. dichtbij de besmette persoon. Ten tweede door aanraking, hetzij door direct contact met een geïnfecteerde persoon, hetzij indirect door contact met een besmet oppervlak (“fomite”), gevolgd door zelfinenting door het aanraken van de binnenkant van de ogen, neus of mond. Ten derde bij het inademen van aerosolen, waarvan sommige urenlang in de lucht kunnen blijven hangen (“overdracht via de lucht”).1,2
Volksgezondheidsorganisaties, waaronder de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), verklaarden aanvankelijk dat het virus werd overgedragen via grote druppels die dicht bij de besmette persoon op de grond vielen, maar ook door besmette oppervlakken aan te raken. De WHO verklaarde op 28 maart 2020 nadrukkelijk dat SARS-CoV-2 niet in de lucht aanwezig was (behalve in het geval van zeer specifieke ‘aerosol-genererende medische procedures’) en dat het ‘verkeerde informatie’ was om iets anders te beweren.3Dit advies was in strijd met dat van veel wetenschappers die beweerden dat overdracht via de lucht waarschijnlijk een belangrijke bijdrage zou leveren. bijv. Ref.4-9In de loop van de tijd heeft de WHO dit standpunt geleidelijk verzacht: ten eerste door toe te geven dat overdracht via de lucht mogelijk maar onwaarschijnlijk was;10vervolgens, zonder uitleg, het promoten van de rol van ventilatie in november 2020 om de verspreiding van het virus onder controle te houden (wat alleen nuttig is voor de bestrijding van ziekteverwekkers in de lucht);11en vervolgens op 30 april 2021 verklaren dat de overdracht van SARS-CoV-2 via aërosolen belangrijk is (terwijl het woord ‘via de lucht’ niet wordt gebruikt).12Hoewel een hoge functionaris van de WHO rond die tijd in een persinterview toegaf dat “de reden dat we ventilatie bevorderen is dat dit virus door de lucht kan worden verspreid”, verklaarden ze ook dat ze het woord “via de lucht” vermeden.13Ten slotte heeft de WHO in december 2021 één pagina op haar website bijgewerkt om duidelijk te stellen dat transmissie via de lucht over korte en lange afstanden belangrijk is, terwijl ze ook duidelijk maakte dat ‘transmissie via aërosol’ en ‘transmissie via de lucht’ synoniemen zijn.14Afgezien van die webpagina blijft de beschrijving van het virus als “via de lucht” vanaf maart 2022 echter vrijwel volledig afwezig in de publieke WHO-communicatie.
De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) in de Verenigde Staten volgden een parallel pad: ten eerste door het belang van de overdracht van druppels te benadrukken; vervolgens, in september 2020, een korte mededeling op haar website over de aanvaarding van uitzendingen via de lucht, die drie dagen later werd stopgezet;15en ten slotte, op 7 mei 2021, waarbij werd erkend dat het inademen van aerosolen belangrijk is voor de overdracht.16De CDC gebruikte echter vaak de term ‘ademhalingsdruppel’, die doorgaans wordt geassocieerd met grote druppels die snel op de grond vallen.17om te verwijzen naar aërosolen,18aanzienlijke verwarring creëren.19Geen van beide organisaties benadrukte de veranderingen tijdens persconferenties of grote communicatiecampagnes.20Tegen de tijd dat deze beperkte bekentenissen door beide organisaties werden gedaan, was het bewijsmateriaal voor overdracht via de lucht opgestapeld, en veel wetenschappers en artsen beweerden dat overdracht via de lucht niet alleen een mogelijke wijze van overdracht was, maar waarschijnlijk ook deoverheersendmodus.21In augustus 2021 verklaarde de CDC dat de overdraagbaarheid van de delta SARS-CoV-2-variant die van waterpokken benaderde, een uiterst overdraagbaar virus in de lucht.22De omicron-variant die eind 2021 opdook, bleek een opmerkelijk snel verspreidend virus te zijn, met een hoog voortplantingsgetal en een kort serie-interval.23
De zeer langzame en lukrake acceptatie van het bewijs van de overdracht van SARS-CoV-2 via de lucht door grote volksgezondheidsorganisaties heeft bijgedragen aan een suboptimale beheersing van de pandemie, terwijl de voordelen van beschermingsmaatregelen tegen de overdracht van aerosolen steeds duidelijker worden.24-26Een snellere acceptatie van dit bewijs zou richtlijnen hebben aangemoedigd die onderscheid maakten tussen regels voor binnen en buiten, een grotere focus op buitenactiviteiten, eerdere aanbevelingen voor maskers, meer en eerdere nadruk op een betere pasvorm en filter van maskers, evenals regels voor het dragen van maskers binnenshuis, zelfs als sociale afstand kan worden gehandhaafd, ventilatie en filtratie. Eerdere aanvaarding zou een grotere nadruk op deze maatregelen mogelijk hebben gemaakt en de buitensporige tijd en geld die zijn besteed aan maatregelen als oppervlaktedesinfectie en laterale plexiglasbarrières, die nogal ineffectief zijn voor overdracht via de lucht en, in het geval van laatstgenoemde, zelfs contraproductief kunnen zijn, hebben verminderd.29,30
Waarom waren deze organisaties zo traag en waarom was er zoveel weerstand tegen verandering? In een eerder artikel werd de kwestie van wetenschappelijk kapitaal (gevestigde belangen) vanuit een sociologisch perspectief bekeken.31Het vermijden van kosten die gepaard gaan met maatregelen die nodig zijn om de overdracht via de lucht te beheersen, zoals betere persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM's) voor gezondheidswerkers32en verbeterde ventilatie33kan een rol hebben gespeeld. Anderen hebben de vertraging verklaard in termen van perceptie van gevaren die verband houden met N95-ademhalingstoestellen32die echter betwist zijn34of vanwege een slecht beheer van de noodvoorraden, wat al vroeg in de pandemie tot tekorten leidt. bijv. Ref.35
Een aanvullende verklaring die niet door deze publicaties wordt geboden, maar die volledig in overeenstemming is met hun bevindingen, is dat de aarzeling om het idee van overdracht van ziekteverwekkers via de lucht te overwegen of over te nemen, gedeeltelijk te wijten was aan een conceptuele fout die meer dan een eeuw geleden werd geïntroduceerd. en raakte ingeburgerd op het gebied van de volksgezondheid en infectiepreventie: een dogma dat de overdracht van ademhalingsziekten wordt veroorzaakt door grote druppels, en dat inspanningen om de druppels te beperken dus goed genoeg zouden zijn. Deze instituties gaven ook blijk van een onwil om zich aan te passen, zelfs als er bewijzen voorhanden waren, in lijn met sociologische en epistemologische theorieën over hoe mensen die instituties controleren zich kunnen verzetten tegen verandering, vooral als deze bedreigend lijkt voor hun eigen positie; hoe groepsdenken kan werken, vooral wanneer mensen defensief zijn tegenover uitdagingen van buitenaf; en hoe wetenschappelijke evolutie kan plaatsvinden door middel van paradigmaverschuivingen, zelfs als de verdedigers van het oude paradigma zich verzetten tegen de aanvaarding dat een alternatieve theorie betere steun krijgt van het beschikbare bewijsmateriaal.36-38Om de hardnekkigheid van deze fout te begrijpen, hebben we dus geprobeerd de geschiedenis ervan, en de overdracht van ziekten via de lucht in het algemeen, te onderzoeken en de belangrijkste trends te benadrukken die ertoe hebben geleid dat de druppeltheorie de overhand kreeg.
Kom van https://www.safetyandquality.gov.au/sub-brand/covid-19-icon
Posttijd: 27 september 2022